دعای پرداخت و ادای دین و بدهی و قرض

از کتاب «نثر اللئالی» تألیف سید سعید علی بن فضل الله الحسینی راوندی نقل‌شده: مردی به حضرت عیسی(علیه‌السلام) از بدهی خود شکایت کرد، حضرت فرمود، بگو:

اللّٰهُمَّ يَا فارِجَ الْهَمِّ ، وَمُنَفِّسَ الْغَمِّ ، وَمُذْهِبَ الْأَحْزانِ ، وَمُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ ، يَا رَحْمٰنَ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَرَحِيمَهُما ، أَنْتَ رَحْمانِي وَ رَحْمانُ كُلِّ شَيْءٍ ، فَارْحَمْنِي رَحْمَةً تُغْنِينِي بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواكَ ، وَتَقْضِي بِها عَنِّي الدَّيْنَ.

ای زداینده‌ی اندوه و برطرف‌کننده‌ی غم و از بین برنده‌ی غصّه‌ها و اجابت‌کننده‌ی دعای بیچارگان، ای بخشنده‌ی دنیا و آخرت و مهربان هر دو جهان، تو بخشنده منی و بخشنده هر چیزی، به من رحم کن، رحمی که به آن از رحم هر که غیر تو است بی‌نیازم کند و ادا کنی به آن بدهکاری‌ام را.

پس هرگاه به‌اندازه پُری زمین طلا بدهکار باشی، حق‌تعالی از تو ادا می‌کند.